ملاذ
[مَلْ لا] (ع ص) (از «م ل ذ») سخن فروش. (مهذب الاسماء). دروغگوی که گوید و نکند. (منتهی الارب) (غیاث) (ناظم الاطباء). || خودرای نادرست دوستی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). مَلَذّان. (از اقرب الموارد). رجوع به ملذان شود. || ذئب ملاذ؛ گرگ سبک چست. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).