مفید
[مُ] (اِخ) (شیخ...) محمد بن النعمان بن عبدالسلام، مکنی به ابوعبدالله و معروف به ابن المعلم. محقق بزرگ، کثیر التصانیف در اصول و کلام و فقه. در عکبرا به ده فرسنگی بغداد متولد شد و در همین شهر نشأت یافت و درگذشت. وی پیشوای امامیه در زمان خود بود و در حدود دویست تصنیف به او نسبت داده شده که از جملهء آنهاست: «الارکان فی دعائم الدین» و «العیون و المحاسن» و «اصول الفقه» و «الکلام فی وجوه اعجاز القرآن» و «تاریخ الشریعه» و «الایضاح فی الامامه». و رجوع به روضات الجنات ص563 و الاعلام زرکلی و اسماءالمؤلفین ج2 ص61 و شیخ مفید در همین لغت نامه شود.