مفاصا

(1) [مُ] (از ع، اِمص) مفاصاه. رجوع به مفاصاه شود. || سندی است که در تاریخ معین پس از رسیدگی حساب به عضوی که درآمد هزینه بر عهدهء او بوده داده می شود، و پس از دریافت آن سند، دیگر از آن تاریخ به بعد رقمهای جزو گذشته به حساب نخواهد آمد(2). (فرهنگستان) (از ترمینولوژی حقوق تألیف جعفری لنگرودی) : و التون تمغای کوچک ساخته که بر بروات خزانه... و مفاصا و مکتوبات دیوانی که جهت معاملات و آب و زمین نویسند زنند. (جامع التواریخ از یادداشتهای قزوینی ج7 ص116). || سند تصفیهء حساب بدهی. (ترمینولوژی حقوق تألیف جعفری لنگرودی).
- مفاصا حساب؛ به معنی مفاصاست. (ترمینولوژی حقوق تألیف جعفری لنگرودی).
(1) - مخفف مفاصاه، نظیر: مدارا، مداوا، مواسا، معادا و جز اینها.
.
(فرانسوی)
(2) - Decharge