معیب
[مُ] (ع ص)(1) عیب کننده و عیب دار. (غیاث) (آنندراج).
(1) - در منتهی الارب و اقرب الموارد و محیط المحیط دیده نشد، و ظاهراً «عیب» از باب افعال نیامده است.
(1) - در منتهی الارب و اقرب الموارد و محیط المحیط دیده نشد، و ظاهراً «عیب» از باب افعال نیامده است.