معرق

[مُ عَرْ رِ] (ع ص) که عرق آرد. خوی آور. خوی انگیز. خوی زا. عرق زا. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || دارویی که رطوبتهای رقیق را از عروق و باقی اعضا تحریک و به سمت پوست آرد و به صورت عرق از مسامات دفع کند. (از بحر الجواهر). آنچه به سبب تلطیف، رطوبات محتبسه تحت جلد را از مسامات او به ظاهر اخراج کند. (تحفهء حکیم مؤمن). دارویی که خوی از مسامات بیرون راند(1). (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به معرقه شود.
(1) - Sudorifere, Diaphoretique (فرانسوی).