معبد
[مَ بَ] (اِخ) ابن وهب (متوفی به سال 126 ه . ق.) از موسیقی دانان معروف در صدر اسلام است. اصل او از موالی است. در مدینه نشأت یافت. در اوان جوانی گوسفندچرانی می کرد و گاهی به تجارت می پرداخت و چون نبوغش در موسیقی آشکار شد بزرگان مدینه بدو اقبال کردند. سپس به شام رفت و به امرای آنجا پیوست و مقامی بلند یافت. وی عمری طولانی پیدا کرد و در اواخر عمر آوازش قطع گردید. (از اعلام زرکلی ج3 ص1054) :
مرغ چنان بوکلک دهانش به تنگی
در گلوی او چگونه گنجد معبد.
منوچهری (دیوان چ دبیرسیاقی چ 1 ص15).
بادِ بَزین صِناعتِ مانی کُند همی
مرغ حزین روایت معبد کُند همی.
منوچهری (دیوان چ دبیرسیاقی ص136) (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
یکی چون معبد مطرب، دوم چون زلزل رازی
سیم چون ستی زرین چهارم چون علی بیکی.
منوچهری (دیوان چ دبیرسیاقی چ 1 ص109).
تا یاد کنند اهل دانش
از شعر عبید و صوت معبد.
(از ترجمهء محاسن اصفهان ص135).
مرغ چنان بوکلک دهانش به تنگی
در گلوی او چگونه گنجد معبد.
منوچهری (دیوان چ دبیرسیاقی چ 1 ص15).
بادِ بَزین صِناعتِ مانی کُند همی
مرغ حزین روایت معبد کُند همی.
منوچهری (دیوان چ دبیرسیاقی ص136) (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
یکی چون معبد مطرب، دوم چون زلزل رازی
سیم چون ستی زرین چهارم چون علی بیکی.
منوچهری (دیوان چ دبیرسیاقی چ 1 ص109).
تا یاد کنند اهل دانش
از شعر عبید و صوت معبد.
(از ترجمهء محاسن اصفهان ص135).