معارضه
(1) [مُ رَ ضَ / رِ ضِ] (از ع، اِمص)روبارویی دو خصم و دو حریف با یکدیگر. معارضت. (ناظم الاطباء). مقابلهء دو حریف با هم : از معارضهء رایات او تماول و تجافی نمود و به مرورود رفت و نیشابور بازگذاشت. (ترجمهء تاریخ یمینی چ 1 تهران ص203 - 204). هر که متصدی تصنیف کتابی
(1) - رسم الخط فارسی از معارضه عربی در فارسی است.
(1) - رسم الخط فارسی از معارضه عربی در فارسی است.