مضرب
[مَ رَ] (ع اِ) جای زدن(1). || جائی که چیزی را به زمین فرومی کنند و برمی نشانند. || میدان جنگ. || خیمه گاه و اردو. (ناظم الاطباء).
(1) - مضرب که اسم مکان «ضرب» باشد به کسر راء است مانند منزل، ولی معمولاً آن را به فتح راء خوانند چنانکه در مضرب مشترک و امثال آن. (از نشریهء دانشکدهء ادبیات تبریز). و رجوع به مادهء قبل شود.
(1) - مضرب که اسم مکان «ضرب» باشد به کسر راء است مانند منزل، ولی معمولاً آن را به فتح راء خوانند چنانکه در مضرب مشترک و امثال آن. (از نشریهء دانشکدهء ادبیات تبریز). و رجوع به مادهء قبل شود.