مساحت
[مَ حَ](1) (ع مص) مساحه. زمین پیمودن. (تاج المصادر بیهقی). پیمودن زمین. زمین پیمایی. پیمایش. و رجوع به مساحه شود. || (اِ) سطح قسمتی معین از محوطه ای: مساحت مثلث، مساحت مربع، مساحت دایره :
که دانست چندین زمین با مساحت
صد و شصت بار است خورشید تابان.
ناصرخسرو.
به ساحت مساحت ملکوت او نرسد. (سندبادنامه ص2).
(1) - در عربی به کسر «م» است.
که دانست چندین زمین با مساحت
صد و شصت بار است خورشید تابان.
ناصرخسرو.
به ساحت مساحت ملکوت او نرسد. (سندبادنامه ص2).
(1) - در عربی به کسر «م» است.