مرسله

[مُ سَ لَ](1) (ع ص، اِ) مؤنث مرسَل، نعت مفعولی از مصدر ارسال. فرستاده شده. ارسال شده. گسیل داشته. رجوع به مرسل و ارسال شود. || آویخته شده. فروهشته. || در انواع احادیث، احادیث مرسله، حدیثهای مرسل. آن حدیثها که اسناد متصلهء آن تا تابعی رسد و تابعی بی ذکر صحابی واسطهء میان خویش و پیغامبر «قال رسول الله» گوید. (یادداشت مرحوم دهخدا). رجوع به مُرسَل شود. || گردن بند دراز که بر سینه افتد یا گردن بند که در آن مهره و جز آن باشد. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). یک دانهء بزرگ از گردن بند. (مهذب الاسماء). زیوری است که زنان در گلو آویزند. (غیاث). مهره های به رشته کرده چون مروارید و یسر و آنچه بدان ماند. (یادداشت مرحوم دهخدا). ج، مرسَلات. (اقرب الموارد) :
ارغوان لعل بدخشی دارد اندرمرسله
نسترن لولوی لالا(2) دارد اندرگوشوار.
فرخی (دیوان چ دبیرسیاقی ص175).
تا سخن را فخر نامت زیور و پیرایه داد
مدح، گوهر یاره گشت و شکر لؤلؤ مرسله.
مسعودسعد.
آن خواجه که واسطه ست مدح او
در مرسله های لفظ دُربارم.مسعودسعد.
رشتهء دلها که در این گوهر است
مرسله از مرسله زیباتر است.نظامی.
بنگر که ز حقهء تفکر
در مرسله ای که میکشی دُر.نظامی.
دیرینه غمی که در دلش بود
در مرسلهء سخن برآمود.نظامی.
آدم و نوحی نه به از هر دوئی
مرسلهء یک گره از هر دوئی.
نظامی (مخزن الاسرار ص 27).
(1) - در تداول فارسی با هاء مختفی (مرسله) تلفظ میشود.
(2) - ن ل: بیضا، مکنون.