مذل
[مُ ذِل ل](1) (ع ص) خواردارنده. (منتهی الارب). خوارکننده. (مهذب الاسماء). نعت فاعلی از اِذْلال. ذلیل کننده. خواری دهنده. مقابل مُعِزّ :
و آن قلم اندر بنانش گه معز و گه مذل
دشمنان ز او با مذلت دوستان با اعتزاز.
منوچهری.
|| (اِخ) نام باری تعالی است. (منتهی الارب).
(1) - به تخفیف لام [ مُ ذِ ] هم در فارسی مستعمل است.
و آن قلم اندر بنانش گه معز و گه مذل
دشمنان ز او با مذلت دوستان با اعتزاز.
منوچهری.
|| (اِخ) نام باری تعالی است. (منتهی الارب).
(1) - به تخفیف لام [ مُ ذِ ] هم در فارسی مستعمل است.