مداوا

[مُ] (از ع، اِمص) دواکردن. درمان کردن. مخفف مداوات است. (غیاث اللغات). مداواه. رجوع به مداواه شود. || چاره. علاج. معالجه. درمان. (ناظم الاطباء) :
مداوا بود سیری از جانور
نه این درد را هیچگونه دواست.
ناصرخسرو.
در حال خاقانی نگر بیمار آن خندان شکر
ز آن چشم بیمار از نظر چشم مداوا داشته.
خاقانی.
چو هرمز دید کآن فرزند مقبل
مداوای روان و میوهء دل.نظامی.
چو مدت نماند مداوا چه سود.نظامی.
عاشق آن گوش ندارد که نصیحت شنود
درد ما نیک نباشد به مداوای حکیم.سعدی.
- مداوا شدن؛ درمان کرده شدن. (ناظم الاطباء). معالجه شدن. بهبود یافتن. از بیماری رستن. علاج شدن. درمان شدن.
- مداوا شدن درد یا مرض؛ دفع شدن. برطرف شدن. رفع شدن.
- مداوا کردن؛ علاج کردن. درمان کردن. چاره کردن :
رنج ما را که توان برد به یک گوشهء چشم
شرط انصاف نباشد که مداوا نکنی.
حافظ (دیوان چ قزوینی - غنی ص 340).