محول

[مُحْ وِ] (ع ص) نعت است از اِحْوال.
- صبی محول؛ کودک یک ساله.
- ناقه محول؛ ماده شتری که پس از کرهء ماده، نر زاید و بالعکس. مُحَوِّل.
- || ماده شتری که پس از گشن دادن باردار نشود.
|| خداوند شتران نازاینده که باردار نمی شوند از گشن یافتن. || مقیم شونده در یک جای یک سال. || آن که پیش آید بر کسی به تازیانه. || برجهنده بر پشت ستور. برنشیننده. || محال گوینده. || برات دهنده داین را بر کسی. (آنندراج).