محمد
[مُ حَمْ مَ] (اِخ) ابن یوسف عامری نیشابوری، مکنی به ابوالحسن عامری تلمیذ ابوزید احمدبن سهل بلخی (234 - 322 ه . ق.) و استاد ابوعلی احمدبن محمد مسکویه متوفی به سال 421 ه . ق. و از معاصرین ابوحیان توحیدی است. دانش حکمت در خراسان آموخته و سپس درک خدمت ابن العمید کرده و در صحبت وی به بغداد رفته (364 ه . ق.) و مدتی ساکن ری بوده است. وفات وی به سال 371 ه . ق. است. رجوع به ابوالحسن عامری و معجم الادباء و ملل و نحل شهرستانی و اخبار الحکماء شهرزوری و مقابسات ابوحیان توحیدی شود.