محمد

[مُ حَمْ مَ] (اِخ) ابن قاضی کمال الدین شهرزوری، ملقب به محیی الدین و مکنی به ابوحامد. وی برای تحصیل علم به بغداد رفت و در خدمت شیخ ابومنصور رزاز فقه آموخت و از آنجا به شام رفت و به نیابت از پدر خود قاضی کمال الدین شهرزوری فقیه در دمشق و حلب به قضاوت پرداخت (555 ه . ق.) و پس از فوت پدر در نزد حاکم حلب الملک الصالح اسماعیل بن نورالدین مقرب گشت و تدبیر سیاست و امور حلب بدو تفویض شد (573 ه . ق.) اما طولی نکشید که بر اثر سعایت خانه نشین شد و به موصل آمد و در مدرسهء پدر خویش و نیز در مدرسهء نظامیهء موصل به تدریس پرداخت و در نزد حاکم موصل، عزالدین مسعود زنگی، مقرب شد و بر تمام شئون موصل مستولی گردید و چندین مرتبه از طرف او رسولانی به بغداد رفتند. ولادت او در حدود سال 510 ه . ق. بوده است و عماد کاتب در الخریده تاریخ تولد او را 519 می نویسد. محیی الدین شهرزوری در سال 568 ه . ق. درگذشت و در خانهء خود در محلهء قلعه موقتاً مدفون گشت آنگاه وی را به مدینهء منوره انتقال دادند. او را فرزندی بود به نام عمادالدین احمد که در سال 569 به رسالت از طرف حاکم موصل به بغداد رفت. (از وفیات الاعیان ج 4 صص246 - 248 چ بیروت).