محمد
[مُ حَمْ مَ] (اِخ) ابن عبدالله بن محمد، مکنی به ابوعبدالرحمان و مشهور به عتقی فیریابی منجم قرن چهارم هجری اهل آفریقا بود و در مصر اقامت گزید و در اغلب علوم نظر داشت و تخصصش در نجوم بود با ابوتمیم قیروانی که بر مصر تسلط یافت بسر می برد. کتابی در تاریخ بنی امیه و بنی عباس نوشته است و به همین سبب توسط وزیر عزیزبن معز در سال 377 ه . ق. زندانی شد و در سال 385 ه . ق. درگذشت. وی در فنون مختلف خاصه در نجوم آثاری دارد. (از گاهنامه).