محمد
[مُ حَمْ مَ] (اِخ) ابن عبداللطیف بن محمد بن ثابت خجندی، ملقب به صدرالدین. وی درسنهء 542 ه . ق. اصفهان را تسلیم محمد و ملکشاه پسران محمودبن محمد بن ملشکاه سلجوقی نمود و مورد خشم سلطان مسعود قرار گرفت. ناچار از اصفهان بیرون رفته به خدمت جمال الدین جواد وزیر موصل پناه برد. رجوع به تاریخ السلجوقیه عماد کاتب ص219 و تعلیقات مرحوم قزوینی بر لباب الالباب شود.