محمد
[مُ حَمْ مَ] (اِخ) ابن عبدالرحمن بکری صدیقی شافعی، ملقب به جلال و مکنی به ابوالحسن و متوفی به سال 950 ه . ق. او راست: الواضح الوجیز در تفسیر قرآن، شرحی بر مختصر تبریزی، تحفه واهب المواهب در بیان مقامات و مراتب. (از کشف الظنون).