محمد
[مُ حَمْ مَ] (اِخ) ابن حسن بن عبدالله بن مذحج بن محمد بن عبدالله بن بشر زبیدی اشبیلی نزیل قرطبه، مکنی به ابی بکر. در علم نحو و حفظ لغت یگانهء عصر بود. او را کتابهاست که بر وفور دانش وی دلالت کند از آنهاست کتاب طبقات النحویین و اللغویین بالمشرق و الاندلس (از زمان ابوالاسود دئلی تا زمان شیخ وی ابوعبدالله نحوی ریاحی)، و نیز مختصر کتاب العین خلیل و الغایه در عروض، الواضح و شرح ابنیهء الکتاب سیبویه. وی به سال 379 یا 380 ه . ق. درگذشته است. (از وفیات الاعیان ج 2 ص92 و 93).