محمد
[مُ حَمْ مَ] (اِخ) ابن اسحاق بن خزیمه سلمی نیشابوری، مکنی به ابوبکر (223 - 311 ه . ق.) امام زمان خود در نیشابور و مردی فقیه و مجتهد و عالم به حدیث بود. سبکی او را به امام الائمه ملقب نموده است. وی بیش از یکصدوچهل اثر داشته است و به مصر و عراق و شام و جزیره سفر نموده است. (از الاعلام زرکلی ج3 ص862).