محمد
[مُ حَمْ مَ] (اِخ) ابن احمدبن محمد بن عبدالله بن عباد عبادی هروی. فقیه شافعی، مکنی به ابوعاصم. (375 - 458 ه . ق). او فقه را در هرات بر قاضی ابومنصور ازدی و در نیشابور بر قاضی ابوعمر بسطامی بیاموخت و امامی متفنن و دقیق النظر گشت و بسیاری از مشایخ را بدید. از تألیفات اوست: ادب القضاء و المبسوط و الهادی الی مذهب العلماء و کتاب الرد علی السمعانی و نیز کتاب لطیفی دارد در طبقات فقها. (وفیات الاعیان ج 2 ص36).