محمد

[مُ حَمْ مَ] (اِخ) ابن ابوبکربن قحافه، مکنی به ابوالقاسم و مادرش اسماء بنت عمیس خثعمیه [ که بعد از فوت ابوبکر با علی(ع) ازدواج کرد ] . وی روز 25 ذوالقعده سال حجه الوداع (دهم هجری قمری) در ذوالحلیفه میان راه مکه و مدینه متولد شد. پس از مرگ پدر، علی علیه السلام او را تربیت کرد. در جنگ جمل و صفین همراه علی(ع) بود و در ماه رمضان سال 37 ه . ق. از جانب وی حاکم مصر شد. در حکومت وی بر مصر معاویه بن ابوسفیان سپاهی بفرماندهی عمروبن العاص به جنگ او فرستاد پس از مقابله و درگرفتن جنگ ناگزیر از فرار شد و به خرابه ای (خانهء زنی) پناه برد. او را از آنجا بیرون کشیدند و در ماه صفر سال 38 ه . ق. به قتل رساندند و جسد او را در پوست خری مرده گذاردند و سوزانیدند. قاتل وی معاویه بن خدیج سکرین است. در چگونگی قتل وی خلاف است زیرا علاوه بر آنچه گفته شد روایت دیگری است که وی را عمرو العاص با شکنجه بقتل رسانید. محمد بن ابی بکر از اصحاب علی (ع) و مردی پارسا و عالم بود. پس از قتل محمد، عایشه عهده دار تربیت ابوالقاسم فرزند او شد و او نیز مردی باتقوی و درست کار بود. (از اسدالغابه ج 4 ص324 و الاصابه ج 6 ص151).