محمد
[مُ حَمْ مَ] (اِخ) ابن ابوالقاسم خضربن محمد بن خضربن علی بن عبدالله المعروف بابن تیمیه الحرانی. ملقب به فخرالدین الخطیب واعظ فقیه حنبلی، مکنی به ابوعبدالله (542-621 ه . ق.) وی فاضلی بود در بلاد خویش به علم متفرد به بغداد آمد و بر ابوالفتح بن جنی فقه آموخت و در مذهب امام احمدبن حنبل مختصری بغایت نیکو تصنیف بکرد. او را دیوان خطبی است در نهایت جودت. و تفسیری بر قرآن کریم و نظمی نیکو دارد. رجوع به وفیات الاعیان ج 2 ص98 شود(1).
(1) - و نیز رجوع کنید به ذیل ابن تیمیه تقی الدین ص297 ج1 ستون3.
(1) - و نیز رجوع کنید به ذیل ابن تیمیه تقی الدین ص297 ج1 ستون3.