محمد

[مُ حَمْ مَ] (اِخ) ابن ابراهیم بن ابوالفضل سهلی جاجرمی شافعی. ملقب به معین الدین و مکنی به ابوحامد. وی امامی فاضل متفنن و مبرز بود. در نیشابور سکونت جست و کتاب کفایه را در فقه نوشت. او راست: ایضاح الوجیز که کتابی است نیکو در دو مجلد. وی بامداد روز جمعه یازدهم رجب سال 313 ه . ق. در نیشابور درگذشت. ابن خلکان گوید: در دمشق خط او را بر کتابی بدیدم که احادیث مسطوره در مهذب و الفاظ مشکله را شرح کرده و جماعتی از فقهای نیشابور در بیست و چهارم ذوالحجه سال 612 ه . ق. آن را از وی شنیده بودند. (وفیات الاعیان ج 2 ص51).