محسن

[مُ سِ] (اِخ) قزوینی. در مجمع الفصحاء، محسن فراهی آمده است و او را از مداحان و شعرای آل ناصر خوانده است. (ج1 ص511). عوفی دربارهء او می نویسد: از محسنان عالم نظم و ناظمان مسلک فضل بود. و این رباعی را در وصف شراب گفته است:
آتش دیدی که باشدش آب نقاب
ایمن شده آب از آتش و آتش از آب.
بنگر تو بدین شراب و این جام شراب
تا آب فسرده بینی و آتش ناب.
(لباب الالباب عوفی ج 2 ص67).