مجله
[مَ جَلْ لَ] (ع اِ) (از «ج ل ل») صحیفهء حکمت. (تعریفات جرجانی). کتاب حکمت و ادب. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). صحیفه ای که در آن حکمت باشد. گویند: قرأ مجله لقمان؛ یعنی صحیفهء لقمان را خواند. و ابن الاعرابی گوید: «از اعرابیی در حالی که کراسه ای در دست داشتم پرسیدم مجله چیست جواب داد همان که در دست توست». و اصل معنی در این ماده، استداره و ارتفاع است. (از اقرب الموارد). مأخوذ از عبری «مگلت» (نام کتاب استر و مردخای تورات). کراسه. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). کراس و آن مأخوذ از «مگلتو»(1)آرامی است. (از غرائب اللغه العربیه تألیف الاب رفائیل نخله الیسوعی). و رجوع به دو مادهء بعد و حشوارش شود. || هر چه باشد از کتاب بزرگ. ج، مَجالّ. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء).
(1) - Mgalto.
(1) - Mgalto.