مبخله
[مَ خَ لَ] (ع ص) سبب بخل و منه الولد محببه مبخله. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (از محیط المحیط)(1). آن که سبب بخل و زفتی گردد و شخص را بزفتی بخواند. و منه الولد محببه مبخله. (ناظم الاطباء).
(1) - در اقرب الموارد و محیط المحیط: «الولد مبخله محبنه» ای یحمل علی البخل و الجبن و یدعو الیه. (محیط المحیط).
(1) - در اقرب الموارد و محیط المحیط: «الولد مبخله محبنه» ای یحمل علی البخل و الجبن و یدعو الیه. (محیط المحیط).