مانا

(اِ)(1) نیروی مستقل مادی و روحانی که همه جا پراکنده است و در همهء شعارها و موجودات و اشیاء مقدس شرکت دارد. «دورکیم» مانا را خدایی می داند که مردم بدوی پرستش می کنند. خدایی است بی شخصیت و بی نام و بی تاریخ که در همه جا و همهء اشیا پراکنده است. شکل مادی آن همان «توتم» است. ریشهء علم و معرفت انسان به خدا و خدایان را در ادیان قدیم و جدید در مانا باید جستجو کرد. (فرهنگ فارسی معین).
.(از زبان مردم پولینزی به معنی قوه
(1) - Mana و نیرو)