لوامه
[لَوْ وا مَ] (ع ص) لوامه. تأنیث لَوّام. سخت نکوهنده. بسیار ملامت کننده.
-نفس لوامه؛ نفسی که آدمی را پس از ارتکاب گناهی نکوهد :
چون ز حبس دام پای او شکست
نفس لوامه بر او یابید دست.مولوی.
-نفس لوامه؛ نفسی که آدمی را پس از ارتکاب گناهی نکوهد :
چون ز حبس دام پای او شکست
نفس لوامه بر او یابید دست.مولوی.