آوردخواه
[وَ خوا / خا] (نف مرکب)جنگجوی :
که از ما یکی را به آوردگاه
فرستی برِ ترک آوردخواه.فردوسی.
نگه کن که با او به آوردگاه
توانی شدن زآن پس آوردخواه.فردوسی.
که از ما یکی را به آوردگاه
فرستی برِ ترک آوردخواه.فردوسی.
نگه کن که با او به آوردگاه
توانی شدن زآن پس آوردخواه.فردوسی.