گم بوده

[گُ دَ / دِ] (ن مف مرکب) گم شده. از دست داده شده :
که بیژن بجایست خرسند باش
بر امید گم بوده فرزند باش.فردوسی.
همه درددل پیش دستان بخواند
غم پور گم بوده با او براند.فردوسی.
|| سرگردان. متحیر :
مرا در دین نپندارد کسی حیران و گم بوده
جز آن حیران که حیرانی دگر کرده ست حیرانش.
ناصرخسرو (دیوان چ مینوی ص234).
|| طی شده. سپری شده. بسختی گذشته چنانکه در شمار نیاید :
گر بهین عمر من آمیزش شروان گم کرد
عمر گم بودهء شروان به خراسان یابم.
خاقانی.
- گم بوده بخت؛ بدبخت. تیره روز :
ببخشود و بخشایش آورد سخت
ز درد و غم دخت گم بوده بخت.فردوسی.
دل طوس بخشایش آورد سخت
بر آن نام بردار گم بوده بخت.فردوسی.
- گم بوده نام؛ غیر معروف. گمنام :
چنین گفت جاماسب گم بوده نام
که هرگز به گیتی مبیناد کام.فردوسی.