گشا
[گُ] (نف) گشاینده. همیشه به صورت ترکیب آید: بخت گشا. بندگشا. بند و گشا. پاگشا. جهان گشا. چهره گشا. دل گشا. راه گشا. رگ گشا (فصاد). روزه گشا. روگشا. عالم گشا. عقده گشا. کارگشا. کشورگشا. گره گشا. گیتی گشا. مشکل گشا. نافه گشا. ولایت گشا :
دم از کار کشورگشایی زنم.نظامی.
تیغ مبارزان نکند در دیار خصم
چندان اثر که همت کشورگشای تو.سعدی.
ولایت گشایان گردن فراز
نشستند و بردند شه را نماز.نظامی.
رجوع به هر یک از این مدخلها در ردیف خود شود.
دم از کار کشورگشایی زنم.نظامی.
تیغ مبارزان نکند در دیار خصم
چندان اثر که همت کشورگشای تو.سعدی.
ولایت گشایان گردن فراز
نشستند و بردند شه را نماز.نظامی.
رجوع به هر یک از این مدخلها در ردیف خود شود.