کن

[کِن ن] (ع اِ) پوشش هر چیزی و پردهء آن. (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). پردهء پوشش. (غیاث) (نصاب از یادداشت به خط مرحوم دهخدا). پوشش. (ترجمان القرآن). کنان. غطاء. پوشش. آنچه بپوشد چیزی را. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || سرای و خانه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). بیت. ج، اکنان و کنه. (اقرب الموارد). || شکاف در کوه. (ترجمان القرآن). || سایه و سایبان و چتر.(1) || پناهگاه. (ناظم الاطباء) (اشتینگاس). || هر چیز که بدان چیزی را نگاه دارند. (منتهی الارب).
(1) - این معنی در منتهی الارب ذیل کلمهء کُنَّه آمده است. و رجوع به همین کلمه شود.