کله

[کَ لَ] (اِخ) نام شهری و مدینه ای در میان جزیره ای. (از برهان). بندرگاهی است در هند و در نیمه راه عمان و چین واقع است. (از معجم البلدان). کله از شهرهای هند است در شرق دریا. (از اخبار الصین و الهند ص10). بندری است در اقیانوس هند. (نخبه الدهر ص152) :
نهانیهای اسکندر به ایران آری از یونان
خزینهء شاه زنگستان به غزنین آری از کله.(1)
فرخی.
چنین هر یکی همچو شیر یله
گزین کرد و شد تا به شهر کله.اسدی.
پادشاه قنوج را هر کسی باشد رای خوانند... پس اندر شهرها به سراندیب... و زمین کله تا هندوستان اندرونی سولاهط. (مجمل التواریخ و القصص ص422). خلق را از راه وعظ، کن و مکن می فرماید و گاه به زبان اهل حله ثنا می سراید گاهی به لغت اهل کله.(2) (مقامات حمیدی از آنندراج).
(1) - به ضرورت وزن، به تشدید لام [ کَ ل لَ ] .
(2) - صاحب آنندراج آرد: از این بیان معلوم می شود که نام شهری است اما به یقین معلوم نگشته.