کشود
[کَ] (ع ص) ماده شتری که به سه انگشت دوشیده شود. (منتهی الارب). ج، کُشُد. || ناقهء تنگ سوراخ پستان. || ناقهء کوتاه سرپستان. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). ج، کُشُد. || ورزندهء بکوشش جهت عیال. (منتهی الارب). ج، کُشُد. صلهء رحم کننده و برای رحم و خویشان کوشش بسیار کننده. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). ج، کُشُد.