کر

[کَ] (ص)(1) کسی که قوت سامعه نداشته باشد. (آنندراج). کسی را گویند که گوش او چیزی نشنود و به عربی اصم خوانند. (برهان) (ناظم الاطباء). گران گوش.
- کر مادرزاد؛ آنکه (یا گوشی که) هنگام ولادت نشنود. (فرهنگ فارسی معین) :
وای دو گوش تو کر(2) مادرزاد
با توام گرمی عتاب چه سود.
(از لباب الالباب از فرهنگ فارسی معین).
(1) - اوستا karenaosca (اصم)، هندی باستان karna، پهلوی karr. (از حاشیهء برهان چ معین).
(2) - در شعر به ضرورت گاه راء کلمه مشدد شود.