کتفگاه
[کَ تِ] (اِ مرکب) آن موضع از بدن آدمی که در آن دوش می باشد. (آنندراج). شانه گاه. (از منتهی الارب). آن موضع از بدن آدمی که در آن شانه جای دارد. (فرهنگ فارسی معین). || کتف. دوش. (فرهنگ فارسی معین) :
زدش بر کتفگاه و بردش ز جای
چنان کان ستمگر درآمد ز پای.
نظامی.
زدش بر کتفگاه و بردش ز جای
چنان کان ستمگر درآمد ز پای.
نظامی.