کامل

[مِ] (اِخ) ابن فتح بن ثابت بن شاپور مکنی بابوتمام و ملقب به ضریر ازمردم بادر است(1) در بغداد سکونت کرد. مردی ادیب و فاضل و با ذکاوت بود، در فنون مختلف علم ممارست داشت. حافظ شعر و اخبار بسیار بود. وی در دین خویش متهم بود و از ابوالفتح علی بن علی بن زهمویه حدیث شنید. و از او رسالات و اشعاری باقی مانده است. او راست:
و فی الاوانس من بغداد آنسه
لها من القلب ما تهوی و تختار
سالتها نهله من ریقها بدمی
و لیس الا خفیف الطرف سمسار
عندالعذول اعتراضات و لائمه
و عند قلبی جوابات و اعذار.
رجوع به معجم الادبا و فوات الوفیات ج2 ص138 شود.
(1) - فوات الوفیات او را کامل بن الفتح بن ثابت ظهیرالدین الضریر البارزی ادیب، ضبط کرده است.