کاف
(اِ) نام حرف بیست و پنجم از الفبای فارسی بعد از «ق» و قبل از «گ» فارسی و بیست و دوم از حروف هجای عرب و یازدهم از حروف ابجد. رجوع به «گ» شود:
در تو تا کافی بود از کافران
جای گند و شهوتی چون کاف ران.مولوی.
در تو تا کافی بود از کافران
جای گند و شهوتی چون کاف ران.مولوی.