کابو
[بُ] (اِخ)(1) ژان. در اصل ونیزی (1451 تا حدود 1498 م.). || پسر او، سباستین کاب(2) (متولد در بریستول در 1470 و متوفی پس از سال 1555 م.) بحرپیمایان نامدار، که در زمان سلطنت هانری هفتم و هانری هشتم، پادشاهان انگلستان میزیسته و ارض جدید لابرادور را در 1497 کشف کردند.
(1) - Cabot.
(2) - Sebastien Cabot.
(1) - Cabot.
(2) - Sebastien Cabot.