قیس

[قَ] (اِخ) ابن عاصم بن سنان منقری، مکنی به ابوعلی. بزرگ طایفهء بنی تمیم در عهد خود و شاعری دلاور و بردبار بود که در بردباری به وی مثل زنند. پیغمبر را درک کرد و اسلام آورد و تا زمان عمر زنده بود. در جوانمردی و بردباری اخبار و احادیثی دارد. رجوع به البیان و التبیین ج1 ص 61، 115، 187 و ج 2 ص 32، 62، 93، 265 و ج3 ص246 شود. در جاهلیت شهرت و بزرگی یافت و در وفد تمیم بر پیغمبر (ص) وارد شد و اسلام آورد وی از کسانی است که در جاهلیت شرب خمر بر خود حرام کرد. در اواخر عمر به بصره آمد و در همانجا بسال 20 ه . ق. درگذشت. (الاعلام زرکلی ج 2 ص801).