قهقهه
[قَ قَ هَ] (ع اِمص، اِ) قهقهه. خندهء سخت با آواز و گردانیدن آواز در خنده. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب). خنده به آواز بلند. (برهان). رجوع به قه شود. || رفتار سخت. (ناظم الاطباء). || نوعی از رفتار و آن مقلوب هقهقه است. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (آنندراج). || آواز غلغل فروریختن شراب یا مایع دیگر از صراحی و قرابه و غیره. رجوع به قهقه شود. || آواز کبک. (یادداشت مؤلف) :
اندر پس هر خنده که صد گریه مهیاست
در قهقههء کبک دو صد چنگل باز است.
حافظ.
دیدی آن قهقههء کبک خرامان حافظ
که ز سرپنجهء شاهین قضا غافل بود.حافظ.
اندر پس هر خنده که صد گریه مهیاست
در قهقههء کبک دو صد چنگل باز است.
حافظ.
دیدی آن قهقههء کبک خرامان حافظ
که ز سرپنجهء شاهین قضا غافل بود.حافظ.