قمی

[قُمْ می / می] (اِخ) عباس (حاج شیخ...) ابن محمدرضابن ابوالقاسم. از علما و محدثان معروف عصر حاضر بود. در قم متولد شد و معلومات ابتدائی را در آن شهر فراگرفت و به سال 1316 ه . ق. به نجف رفت و از محضر درس حاج میرزا حسین نوری محدث استفاده ها برد و در سال 1320 ه . ق. پس از وفات استاد خود به قم مراجعت کرد آنگاه از قم به مشهد رفت و چندی در مشهد بسر برد و سرانجام به نجف رفت. تألیفات فراوانی دارد. او راست: 1- الانوار البهیه فی تواریخ الحجج الالهیه. 2-الباقیات الصالحات فی الادعیه و الصلوات المستحبات. 3- بیت الاحزان فی مصایب سیده النسوان. 4- تحفه الاحباب. 5- التحفه الطوسیه. 6- الحکمه البالغه در شرح صد کلمه از کلمات امیرالمؤمنین. 7- الدره الیتیمه فی تتمات الدره الثمینه که شرح نصاب الصبیان معروف و تتمهء شرح فاضل یزدی است. 8- الدرالنظیم فی لغات القرآن العظیم. 9- سفینه البحار و مدینه الحکم و الاَثار که بمنزلهء فهرست و ملخص مجلدات بحار الانوار است. 10- شرح وجیزهء شیخ بهائی. 11- علم الیقین که مخلص حق الیقین مجلسی است. 12- غایه المرام فی مختصر دارالسلام. 13- الفصول العلیه فی المناقب المرتضویه. 14- الفواید الرجبیه فیما یتعلق بالشهور العربیه. 15- الفواید الرضویه فی احوال العلماء الامامیه. 16- فیض العلام فی وقایع الشهور و عمل الایام. 17- فیض القدیر فیما یتعلق بحدیث الغدیر. 18- قره الباصره فی تاریخ الحجج الطاهره. 19- کحل البصر فی سیره سیدالبشر. 20- الکنی والالقاب. 21- مختصر الشمایل ترمذی. 22- مفاتیح الجنان. 23- مقامات علیه که مختصر معراج السعاده است. 24- معراج الاخره. 25- منتهی الامال فی مصایب النبی والاَل. 26- نفثه المصدور. 27- نفس المهموم. 28- نقدالرسایل. 29- هدیه الاحباب. 30- هدیه الزایرین و غیر اینها که اغلب به طبع رسیده اند وی در 23 ذی الحجه سال 1359 ه . ق. درگذشت و در نجف در جوار نوری استاد خود دفن شد. (از الذریعه و ریحانه الادب و جلد دوم قم و روحانیت آقای عباس فیض).