قمی
[قُمْ می / می] (اِخ) صدرالدین بن سید محمد باقربن محمدمهدی. از علمای امامیهء اواسط قرن دوازدهم هجری است. در اصفهان نزد آقاجمال خونساری و شیخ جعفر قاضی و ملامیرزا شیروانی بتحصیل پرداخت و سپس به قم رفت و در فتنهء افغان از قم به همدان و از آنجا به نجف هجرت کرد و بین سالهای 1150 و 1160 در سن شصت وپنج سالگی در گذشت. (از ریحانه الادب ج 2 ص 168).