قلمه
[قَ لَ مَ / مِ] (اِ) قطعه های شاخ تر که بر زمین غرس کنند. ترکهء کوچک پاره ای از درختان که بر زمین نشانند تا بروید. شاخی از گل یا درخت که مورب برند و بنشانند و آن ریشه آرد و نمو کند. (یادداشت مؤلف). ترکهء سر و ته بریده که بزمین فروبرند تا شاخ و برگ آرد و درختی شود. (یادداشت مؤلف): قلمهء تبریزی. قلمهء چنار. قلمهء گل سرخ. قلمهء مو. قلمهء بید. رجوع به قلمچه شود.