قل

[قِل ل] (ع مص) کم گردیدن. || کم شدن مال کسی. || لاغر و کوتاه شدن. (اقرب الموارد). || (اِ) هستهء خرما یگانه رسته سست. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (بحرالجواهر). || لرزه و فسره. (اقرب الموارد): اخذه قل؛ ای رعده. (منتهی الارب). || لرزه از خشم یا از طمع. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب). ج، قِلَل. (منتهی الارب). || دیوار کوتاه. (اقرب الموارد).(1) || (اِمص) کمی. (منتهی الارب).
(1) - در منتهی الارب به این معنی با فتح قاف آمده است.