قفس

[قَ] (ع مص) مردن. (اقرب الموارد). رجوع به قفز شود. || دست و پای بستن آهو. (اقرب الموارد) (منتهی الارب): قفس الظبی قفساً؛ ربط یدیه و رجلیه. (اقرب الموارد). || به موی کسی گرفتن. (منتهی الارب): قفس فلان را؛ گرفتن موی وی را و کشیدن وی بدان به طور پستی. اخذ بشعره و جذبه به سفلاً. (اقرب الموارد). || به خشم و کشیدن سخت گرفتن چیزی را. (منتهی الارب): قفس الشی ء؛ اخذه اخذ انتزاع و غضب. (اقرب الموارد).