ادوارد

[اِ] (اِخ) اول، پادشاه انگلستان (1272 - 1307م.). وی گالواها را مغلوب کرد، با اسکاتلندیان جنگ سخت داد و چون به آزادی پارلمانی احترام میگذاشت، بدو لقب ژوستینین بریتانیا داد (1239 - 1307م.). و رجوع به تاریخ مغول ص 204 و 245 و 283 شود. || ادوارد دوم، پادشاه انگلستان (1307 - 1327م.). پسر ادوارد اول و شوهر ایزابل، دختر پادشاه فرانسه فیلیپ لوبِل است. وی پس از منازعات ممتد با اشرافیت بریتانیا کشته شد. (1284 - 1327م.). || ادوارد سوم، پادشاه انگلستان (1327 - 1377م.). پسر ادوارد دوم. وی اسکاتلند را بتصرف خود آورد و با فرانسه بجنگهای صدساله پرداخت و در اِکلوز و کرِسی فاتح شد و کالِه را تصرف کرد و به ژان لوبُن مصالحهء برِتین پی را تحمیل کرد و سازمان شوالیه گری موسوم به ژارِّتیِر را ایجاد کرد. || ادوارد چهارم، پادشاه انگلستان (1432 - 1461 م.). پسر دوک دیورک ریشارد و رئیس حزب رُزبلانش. او بر علیه لانکاستر برخاست. (1442 - 1483م.). || ادوارد پنجم، پسر ادوارد چهارم، پادشاه انگلستان بسال 1483 م. وی فقط چندماه سلطنت کرد، عموی او ریشارد گلسستر او و برادرش ریشارد دیورک را در برج لندن بقتل رسانید. (1470 - 1483م.). || ادوارد ششم، پادشاه انگلستان (1547 - 1553م.). وی به انتشار و توسعهء رِفُرم علاقمند بود (1537 - 1553م.). || ادوارد هفتم، متولد در لندن، پادشاه انگلستان در 1901، پسر ملکه ویکتوریا. در زمان سلطنت وی جنگ ظالمانهء ترانسوال بپایان رسید. (1841 - 1910م.).
|| ادوارد هشتم، متولد در وایت لوج، ریشموند، بسال 1894م. پادشاه انگلستان در 1936، پسر ژرژ پنجم. وی در دسامبر 1936م. سلطنت را ترک گفت.