قدوس

[قُدْ دو] (اِخ) نامی از نامهای خدای تعالی. (منتهی الارب). قدوس سبوح، رب الملائکه و الروح. یکی از صفات خدای تعالی است که مکتوب بازوهای قدوس او. (کتاب مزامیر 98:1 و کتاب اشعیاء 52:10). و «کلام قدوس او». (کتاب ارمیاء 23:9). و «روز مقدس من». (کتاب اشعیاء 58:13). و «روح قدوس او». (کتاب اشعیاء 63:11). و «اسم قدوس من». (کتاب عاموس 2:7). و «ذکر قدوس او». (کتاب مزامیر 30:4 و 97:12). و «به قدوسیت خود سوگند خوردم». (کتاب مزامیر 89:35) (قاموس کتاب مقدس).