قایل
[یِ] (ع ص) قائل. نعت فاعلی از قول. گوینده. (آنندراج). جِ قُوَّل و قُیَّل. (آنندراج بنقل از منتهی الارب). رجوع به قائل شود. || قیلوله کننده. (غیاث اللغات) (منتخب) (از آنندراج). چاشتگاه خسبنده. (لغت نامهء خطی بی نام متعلق به کتابخانهء مؤلف). || در عرف به معنی اقرارکننده به خطای خود. (آنندراج). رجوع به قائل شود.